مجتمع نقاهتگاهی
کودکان بی‌شماری هستند که به دلیل فقر مالی و فرهنگی خانواده و نبود یک مدافع خوب با انواع بیماری های صعب‌العلاج روزی هزار بار از درد بی پناهی خود آرزوی مرگ می‌کنند.
ما در کمک هرچند به تمامی موضوعات بی پناهی یک کودک از جمله افسردگی، آزاردیدگی روحی و جسمی، اعتیاد، کار اجباری، بی هویتی، گرسنگی، بازماندگی از تحصیل و … خواهیم پرداخت ولی بیماری و تلاش برای درمان و رسیدگی به وضعیت آن ها از اولویتهای نخست ما در موسسه کمک می باشد.
از این رو با توجه به توزیع ناهمگون مراکز درمانی، خاصه مراکز تخصصی و فوقتخصصی درکشور و تجمیع آن ها در کلان شهر تهران با امکاناتی فراتر از نقاط دیگر، آنان می بایست به ناچار از روستاها و شهرهای کشور به تهران آمده و با توجه به زمان بر بودن مراحل درمان مجبور به اقامت در این شهر می باشند که علاوه بر تحمل مشکلات ناشی از درمان و هزینه های آن از حیث اقامت نیز دچار مشکلاتی از قبیل عدم آشنایی با محیط و مشکلات مالی در تأمین هزینه های اقامت، ایاب و ذهاب و تغذیه می شوند.
بیمارستان‌ها و مراکز درمانی تخصصی و فوق تخصصی متعددی در شهر تهران به صورت پراکنده و دور از هم قرار دارند که به طور اختصاصی در زمینه بیماری های کودکان خدمات رسانی و فعالیت می‌کنند و با دارا بودن بخش های مختلف از قبیل جراحی، داخلی، ارتوپدی، گوش و حلق و بینی، چشم، قلب، icu ، ccu و سوختگی، روزانه پذیرای مراجعین و خانواده های محروم و نیازمند کودکان بی پناه بیمار از روستاها و شهرهای کشور و نقاط مختلف شهرهای اقماری تهران مانند ورامین، پاکدشت، رباطکریم و شهریار می‌باشند.
اقامت کودکان بی پناه بیمار و لزوم رسیدگی به درمان تخصصی و فوق تخصصی آنان به همراه حداقل دو نفر همراه در تهران آن چنان مشکلات بزرگی را در پی داشته و دارد که گاه تلخی آن از تلخی درد و رنج بیماری کمتر نیست.
مشکلاتی که به دلیل ناتوانی مالی و هزینه های زیاد محل های اقامتی در این کلان شهر، آنان را مجبور به چادرنشینی و اسکان در پیاده‌روها و پارک ها و یا محوطه های داخل و بیرونی اطراف بیمارستان ها نموده تا نگهداری از یک کودک بیمار که لزوماً می‌بایست بنا بر دستور پزشکان معالج دوران نقاهت خود را در تهران بگذراند که در بسیاری از موارد فشارهای وارده و خطرات ناشی از این اقدام می‌تواند بسیار بیشتر از نگهداری خود بیمار باشد. خطراتی همچون زورگیری، سرقت و صدمات روحی و جسمی ناشی از آن.
اهداف ساخت نقاهتگاه
-حفظ کرامت کودکان بیمار با نگاهی انسان دوستانه
-رسیدگی مستمر به وضعیت کودکان بیمار در دوران نقاهت
-تسریع در روند درمان و بهبود کودکان بیمار از جهت آسایش وی و همراهان او
-نظارت بر نحوه مصرف دارو و نیازهای پانسمانی
-تسریع در روند درمان در طول دوران نقاهت از جمله توان‌بخشی، فیزیوتراپی وگفتار درمانی
-پیگیری و دریافت داروهای کمیاب
-ایجاد شرایط مناسب در جهت رعایت نکات بهداشتی توسط بیمار و همراه وی
-پذیرایی از بیمار و همراهان وی با تغذیه مناسب
رسالت ما
-درک متقابل جایگاه بیمار و خانواده وی به عنوان جزء جدا نشدنی از زنجیره درمان
-حمایت از بیمار و همراهان او با ایجاد امکانات رفاهی در مجتمع مذکور
-ایجاد و راه اندازی گروه خیرین در جهت ارتقا کمی و کیفی و مرتفع ساختن نیازهای مجتمع مذکور
نقاهتگاه
نقاهتگاه مکانی برای بازیابی تدریجی سلامت و نیروی شخص بیمار پس از بیماری یا آسیب می باشد.
واژه « نقاهت » را ضعف پس از بیماری نیز معنا کرده اند که در زبان انگلیسی به آن ” convalescent ” گفته شده و با علامت اختصاری” CCF” شناخته می شود.
دوره نقاهت پس از درمان انواع بیماری های گوناگون و متفاوت خواهد بود. باور پزشکان بر این است که تغذیه خوب و مناسب و پیگیری روند درمان همراه با آرامش و استراحت بیمار و همراهان وی می‌تواند از عوامل مهم و مؤثر در کوتاه شدن دوران نقاهت باشد.
1-تعریف همراه سرای بیمار
همراه سرای بیمار به مکانی گفته می‌شود که به منظور اسکان و پذیرایی از همراهان بیمارانی که به جهت درمان به شهری به غیر از محل سکونت خود مراجعه کرده، طراحی و احداث شده است.
در این مجموعه می بایست فضای مناسبی را جهت اقامت و گذراندن دوران نقاهت شخص بیمار نیز در نظر گرفته شود.
2-ضرورت احداث همراه سرای بیمار
همان‌طور که نقاهتگاه جهت گذراندن دوران نقاهت کودکان بیمار نقش بسیار پراهمیتی را در بازیابی سلامت آنان ایجاد می‌کند، حضور همراهان آن‌ها نیز دو چندان ضرورت دارد.
همراه سرای بیمار ضمن برطرف ساختن دغدغه های اسکان، در فرآیند درمان نیز می‌تواند با اهمیت باشد.
تصور کنید همراهان کودکان بیمار در مکانی حتی نزدیک بیمارستان چادر زده باشند، قطعاً آن آرامش روانی لازم را نخواهند داشت، وقتی مجبور هستند در شرایط سخت به صورت شبانه روز در چادر به سر برند، در مقابل آسیب های اجتماعی هم در امان نیستند.
بنابراین هدف از طراحی چنین محیطی این است که میتوان با ایجاد شرایط مطلوب و مناسب از بیماران و خانواده های آنان که در شرایط روحی نامناسبی همراه با ترس و اضطراب قرار دارند، حمایت کرد.